PYTANIE: Wiesz, ile będę miał lat, zanim nauczę się grać na fortepianie?

ODPOWIEDŹ: Tyle samo, co wtedy, kiedy się nie nauczysz.

Jeśli marzysz o tym, żeby malować, pisać, śpiewać, tańczyć, komponować lub po prostu być bardziej twórczym w jakiejś sferze życia, Droga artysty proponuje ci sprawdzone autorskie narzędzia, dzięki którym usuniesz przeszkody blokujące twoją kreatywność.

Nowatorska metoda JULII CAMERON pomogła odkryć uśpione talenty i zrealizować twórcze marzenia tysiącom ludzi na świecie.

Może pomóc także tobie.

W sierpniu 2013 roku "Droga artysty" znalazła się na liście 32 Książek, Które Mogą Zmienić Twoje Życie opublikowanej przez opiniotwórczy portal BuzzFeed, obok m.in. "Stu lat samotności", "Paragrafu 22" i "Zbrodni i kary". Znajduje się również na liście 100 Najważniejszych Poradników Wszech Czasów.

JULIA CAMERON jest dramatopisarką, poetką, kompozytorką, scenarzystką filmową i telewizyjną (m.in. serial "Policjanci z Miami"), reżyserką, dziennikarką oraz autorką ponad trzydziestu książek. Międzynarodowy sukces przyniosła jej bestsellerowa seria poradników z dziedziny procesu twórczego. Pierwszy z nich, DROGA ARTYSTY, został przetłumaczony na trzydzieści sześć języków i sprzedał się do dziś w ponad czterech milionach egzemplarzy. Julia Cameron stale pracuje twórczo i od dwudziestu lat prowadzi warsztaty kreatywności na całym świecie.

Najbardziej wywrotowy poradnik dla kobiet!

Kobiety są grzeczne. Miłe, uległe, skromne i wyrozumiałe. Tego się od nich oczekuje i tak myślą same o sobie. Grzeczność - ich zdaniem - stanowi klucz do życiowego sukcesu. Spełniają oczekiwania innych i dziwią się, że ich ofiarność nie zostaje nagrodzona.

Ute Ehrhardt demaskuje przestarzałe stereotypy, które blokują kobietom drogę do niezależności i sukcesu. Radzi, by odrzucić postawę podporządkowania i śmiało sięgać po zakazane owoce. Tylko niezależne, pewne siebie kobiety mogą odnosić sukcesy, realizować marzenia i nawiązywać partnerskie relacje z innymi. Rzadko te grzeczne!

Książka Ute Ehrhardt sprzedała się w milionach egzemplarzy, została przetłumaczona na 25 języków i zdaniem wielu psychologów na całym świecie jest "lekturą obowiązkową" współczesnej kobiety. Autorka jest psycholożką, uczy retoryki, specjalizuje się w treningu komunikacji, szkoli menadżerów i - przede wszystkim - wspiera kobiety.

„Uważam, że jest to jedna z najważniejszych książek o kobietach, jakie powstały w ostatnich latach. Polecam ją wszystkim” - Katarzyna Miller, psychoterapeutka

Niezwykle zabawna opowieść o lękach, fobiach, błędach językowych, małżeństwie i zbrodni.
Maksymilian, trzydziestoparolatek, przewrażliwiony na punkcie poprawności językowej sprzedawca szkoleń, cierpi z powodu licznych lęków i obsesji.
Nie ma przyjaciół, wśród sąsiadów na osiedlu strzeżonym Lazur III uchodzi za wariata, a w domowej hierarchii wyżej od niego stoi nawet kot. Maksymilian od czternastu lat planuje rozstać z żoną, ale nie wie, jak jej o tym powiedzieć...
Czy ktoś, kto umiera ze strachu w windzie i wpada w panikę w supermarkecie na widok siedemnastu rodzajów keczupu, jest zdolny do popełnienia morderstwa z zimną krwią?
"Najzabawniejszy debiut sezonu. O zaściankowym społeczeństwie, ekscentrycznych lekach i potwornej zbrodni"
- Aleksandra Boćkowska, ELLE

Nowa powieść autora „Muszę kończyć, umieram”.

Zabawna satyra obyczajowo-społeczna – przewrotny portret mężczyzn, którzy nie radzą sobie z życiem, i kobiet, które zaczynają mieć tego dość.

Trzydziestopięcioletnia Barbara Wrona nie umie pogodzić się ze śmiercią męża. Gdy zawodzą psychiatrzy i ich recepty, młoda wdowa postanawia skorzystać z dobrodziejstw niekonwencjonalnej terapii w nowo powstałym ośrodku dla kobiet w małej wiosce na Podlasiu.

Tam, gdzie Wrona ma nadzieję odnaleźć spokój, jest akurat wyjątkowo niespokojnie. Niechętni obcym mieszkańcy wioski wypowiadają kobietom wojnę. W Puszczy Białowieskiej pada drzewo za drzewem, trwa zacięty protest obrońców przyrody, w lasach grasują kłusownicy, w okolicy giną ludzie, a w czterech ścianach wiejskich domostw rozgrywają się rodzinne psychodramy.

Wszystkojedność to nienachalny ekomanifest, komediodramatyczna oda do kobiecości, błyskotliwa i dowcipna opowieść o trudnych miłościach, żałobie, lękach i bezsilności w przededniu nadciągającej zagłady klimatycznej, o której większość ludzi słyszała, ale tylko nieliczni w nią wierzą.

Nowa powieść Grzegorza Sobaszka to również przewrotny portret mężczyzn, którzy nie radzą sobie z życiem, i kobiet, które zaczynają mieć tego dość.

„Z sowizdrzalskim humorem Sobaszek opisuje Polskę lepiej niż reporterzy. Ta powieść jest wyjątkowa i wyjątkowo śmieszna”.

– Aleksander Hudzik, „Newsweek Polska”

„Podlasie. Są tu wsie jakby żywcem wyjęte ze skansenu, bimbrownie ukryte w środku przepastnej głuszy i sfiksowani ekolodzy, którzy ostatnią w Europie naprawdę dziką puszczę ukochali ponad wszystko, ale nie umieją zatroszczyć się o swoje dorastające dzieci. Są też pensjonariuszki eksperymentalnego ośrodka terapeutycznego, zafascynowane filozofią Wschodu, jest pokręcony klimat, zbrodnia i nastrój jak z thrillera.

Grzegorz Sobaszek, który ma słuch zarówno do intryg, jak i do języka, proponuje wycieczkę do krainy, gdzie moc szeptuchy jest równie silna jak władza, biznes, układy i całkiem współczesny zabobon ‒ że przyjdzie obcy i nas zje”.

Paweł Smoleński, „Gazeta Wyborcza”

„Wszystkojedność to cudna satyra obyczajowo-społeczna. Sobaszek zderza ze sobą dwa światy: tak zwanych miastowych inteligentów, tęskniących do prostego życia bliżej natury, z mieszkańcami podlaskich wsi. Powieść czyta się świetnie, losy bohaterów wciągają, a poczucie humoru autora i jego dystans do otaczającej rzeczywistości zasługują na najwyższą pochwałę”.

Maria Fredro-Boniecka, „Vogue Polska”

Dlaczego niezależne, pewne siebie kobiety tak często nie radzą sobie w życiu osobistym?

Tragiczny paradoks polega na tym, że im silniejsza jest kobieta na zewnątrz, tym bardziej bezradna jest jej „wewnętrzna dziewczynka” i tym większa jej tęsknota za dominującym macho, którego silna kobieta nie może zaakceptować.

Maja Storch, wybitna niemiecka psycholożka i terapeutka, radzi, jak rozwiązać ten wewnętrzny konflikt i co zrobić, by zachować siłę i niezależność, a jednocześnie nie rezygnować z potrzeby opieki i oddania. Musisz zająć się swoją „wewnętrzną dziewczynką”, pomóc jej dorosnąć, a wówczas nauczysz się wybierać właściwych mężczyzn.

„Uważam, że jest to jedna z najważniejszych książek o kobietach, jakie powstały w ostatnich latach. Polecam ją wszystkim”

- Katarzyna Miller, psychoterapeutka

Mateusz, znudzony jałowym życiem intelektualisty dziennikarz, rzuca się w wir rozpusty. Gdy trafia do Lolelaj, legendarnego warszawskiego klubu gejowskiego, odnajduje w nim swój prawdziwy dom.

Pełna ironii i humoru powieść Bartosza Żurawieckiego to list miłosny do miejsca, gdzie w półmroku darkroomu zwyczajni geje stają się bogami, a każde, nawet najbardziej błahe wydarzenie – materiałem na anegdotę.

Czyż te nasze ploteczki, świńskie rozmówki, przelotne uniesienia, rutynowe seksy, pijackie zrywy, zaraźliwe depresje nie zasługują na to, by zostać spisane? Czy tylko heteropierdoły są tego godne? Czy dalej mamy dusić w sobie swoje małe dramaty i oddawać cześć Wielkim Narracjom, które przyniosły nam tyle cierpienia? Poza tym, kto powiedział, że w Lolelaj nie może się zdarzyć wielka miłość?

„Bardzo nieprzyzwoita książka! A przez to - również przez to - ogromnie zabawna i nostalgiczna. Śmiałem się, rozmyślając o przemijaniu.”

Piotr Kofta

„Wejdźcie do Lolelaj Bartka Żurawieckiego. To także mój świat.”

Maciej Nowak

„Książka lekka, dygresyjna, której żywiołem jest niespożyte gadanie. A przy tym daleka od skandalizowania i po prostu dowcipna.”

Juliusz Kurkiewicz, „Gazeta Wyborcza”

Bartosz Żurawiecki – krytyk filmowy, pisarz, dziennikarz, felietonista. Szef działu recenzji w miesięczniku „Kino”, autor powieści Trzech panów w łóżku, nie licząc kota, Ja, czyli 66 moich miłości i Nieobecni. Namiętny badacz portali randkowych. Prowadzi blog filmowy „Czego nie widać” (portal alekino+). Mieszka w Warszawie, Poznaniu i Berlinie.